བོད་འགྱུར་མཁན། རབ་གསལ། པད་མ་ཚེ་དབང་ཤཱསྟྲི།

My feet are wandering neath the alien star,My native land, – the road is far and long.Yet the same light of Venus and MarsFalls on the small green valley of Rebkong.

རྒྱུས་མེད་གནམ་གྱི་སྐར་མའི་འོག་ཏུ་ཁོ་བོས་གོམ་པ་སྤོ་བཞིན་ཡོད།།

བདག་གི་ཕ་ཡུལ་རྒྱང་ན་གནས་ཤིང་དེ་ཡི་བཤུལ་ལམ་ཧ་ཅང་རིང་།།

འོན་ཀྱང་སྐར་མ་པ་སངས་དང་ནི་མིག་དམར་ཟུང་གི་འོད་དེ་ཉིད།།

ལྗང་མདོག་ལྡན་པ་རེབ་གོང་ཞེས་བྱ་ལུང་ཆུང་དེ་རུ་འཕྲོ་བར་བྱེད།།

Rebkong, – I left thee and my heart behind,My boyhood’s dusty plays, – in far Tibet.Karma, that restless stallion made of wind,In tossing me; where will it land me yet?

རེབ་གོང་ཞེས་བྱ་ཁྱོད་དང་ལྷན་དུ་བདག་གི་སྙིང་ཆུང་ཤུལ་དུ་ལུས།།

རྒྱང་རིང་བོད་དུ་ས་རྡུལ་ཁྲོད་ཀྱི་བྱིས་པའི་རྩེད་མོ་དང་བཅས་བསྐྱུར།།

རླུང་གིས་བསྐྲུན་ཅིང་ངལ་བ་མེད་པའི་ལས་དབང་རྟ་ཕོ་ཞེས་བྱ་འདིས།

བདག་ཉིད་འཕངས་པར་གྱུར་ཏོ།། ད་ནི་གང་དུ་ལྷུང་བར་འགྱུར།།

Like autumn cloud I float, soon, there, soon here,I know not what the fleeting moons may bring.Here in this land of roses, fair Kashmir,My years are closing around me like a ring.

སྟོན་གྱི་སྤྲིན་བཞིན་སྐད་ཅིག་ཡུན་ལ་ཁོ་བོ་འདིར་གཡེང་དེ་རུ་ལྡིང་།།

འཁྱུག་ཙམ་བྱེད་པའི་ཟླ་བ་འདི་ཡིས་ཅི་ཞིག་འཁྱེར་ཡོང་མ་ངེས་མོད།།

མཛེས་ཤིང་སྡུག་པ་ཁ་ཆེའི་ཡུལ་ཞེས་རྒྱ་སེ་མེ་ཏོག་བཀྲ་བའི་ལྗོངས།།

ཨ་ལོང་ཇི་བཞིན་ལོ་ཡི་འཁོར་ལོས་ཁོ་བོར་ཉེ་བར་ཏུགས་ནས་ཡོད།།

Fate sternly sits at Destiny’s hard loomAnd irrevoked her tangled pattern weavesThe winds are blowing around my father’s tombAnd I but dream of those still summer eves,When – child – I listened to my mother’s voice,Whose stories made my youthful heart rejoice.

ལས་དབང་དེ་ནི་འདུན་མའི་ཐགས་ཁྲི་མཁྲེགས་པོའི་མདུན་དུ་བཙན་གྱིས་སྡོད།།

མཚམས་མ་བཅད་པའི་རང་གི་འཐག་རིས་ཟ་ང་ཟིང་ངེར་བསྣོལ་བར་བྱེད།།

རླུང་བུ་དེ་ཡང་ཁོ་བོའི་ཕ་རྒན་འདས་པོའི་དུར་སར་གཡོ་ཞིང་ལྡང་།།

འོན་ཀྱང་ཁོ་བོས་ད་ལྟ་ཡིན་ཡང་དབྱར་ཁའི་ས་སྲོད་དེ་རྣམས་སུ།།

བྱིས་པ་ཆུང་ཆུང་བདག་ཉིད་ཀྱིས་ནི་ཨ་མའི་སྐད་ལ་མཉན་བཞིན་དུ།།།

ཁོ་མོའི་སྒྲུང་གིས་སྙིང་ཆུང་གཞོན་ནུ་ཚིམ་པར་བྱས་པ་རྨི་བར་བྱེད།།

So far, so far I may not see those graves.Ah, friend, these separation pangs are sore.My heart is thrown upon the ocean wavesWhere shall at last reach a peaceful shore?

ད་ལྟའི་བར་དུ་ཆུ་བུར་མིག་གིས་དུར་ས་དེ་དག་མ་མཐོང་ངོ་།།

ཀྱེ་མ། གྲོགས་པོ། གསོན་བྲལ་བྱས་པའི་ཟུག་གཟེར་དག་ནི་རྨ་ཁ་རེད།།

བདག་གི་སྙིང་ཆུང་རྒྱ་མཚོའི་རྦ་རླབས་འཕྱོ་བའི་སྟེང་དུ་འཕངས་ནས་ཡོད།།

དུས་ཀྱི་མཐའ་ལ་ཞི་བའི་མཚོ་ངོགས་གང་ལ་ཇི་ལྟར་སླེབས་པར་འགྱུར།།

I’ve drunk of holy Ganga’s glistening wave,I’ve sat beneath the sacred Bodhi tree,Whose leaves the wanderer’s weary spirit lave.Thou sacred land of Ind, I honour thee,But, oh, that like valley of Rebkong,The sylvan brook which flows that vale along.[1]

ཆུ་མོ་གངྒའི་འོད་འཚེར་རླབས་རྒྱུན་བདག་ཉིད་ཀྱིས་ནི་འཐུང་ཡོད་དོ།།

གནས་མཆོག་དམ་པ་བྱང་ཆུབ་ཤིང་འོག་བདག་ནི་ཙོག་པུར་བསྡད་ཡོད་དོ།།

དེ་ཡི་ལོ་མས་དེར་འོང་རྣམས་ཀྱི་མྱ་ངན་གདུང་བ་བཀྲུ་བར་བྱེད།།

བདག་ཡིད་དང་བས་གནས་མཆོག་དམ་པ་རྒྱ་གར་འཕགས་ཡུལ་ཁྱོད་ལ་འདུད།།

འོན་ཀྱང་། ཨེ་མ།འདི་ནི་རེབ་གོང་ཡུལ་གྱི་ལུང་གཤོངས་དེ་ཇི་བཞིན།།

ནགས་ཚལ་ཅན་གྱི་ཆུ་ཕྲན་ཞིག་ཀྱང་ཡུལ་ལྗོངས་དེ་ཡི་རྒྱུད་དུ་འབབ།།

---བོད་ཀྱི་གྱེར་འདོན་སྤྱི་སྟེགས་ཆེན་མོ།